Gül zariftir.
Gül sevgi ister.
Gülü sevip koklayabilmek için dikeninden tutmak gerekir.
Dikeninden tutup o acıya katlanmazsan gülü koklayamazsın,
Dikenini koparıp gülü eline alırsan bu sefer güle zarar verirsin
Yani gülü incitmeden sevebilmek için,dikeninden tutmak gerekir
Ama ne kadar tutabilirsinki gül uğruna dikeni?
Gül için dikeni tutarsan kendine zarar verirsin,
Güzel olanda budur işte,gül için dikenin o acı verici ızdırabına katlanmak…
Eğer gülü seviyorsan,koklamak istiyorsan dikenin verdiği acıya katlanırsın,dikeninden sımsıkı tutarsın.
Vermemek için gülü hoyrat ellere, öyle tutarsın ki dikeninden, avucunda damla damla kan akmaya başlar
Ama sen aldırmazsın akan kana, acıyı hissetmezsin bile, çünkü seviyorsun,hep koklamak istiyorsun.
Ve gül;
Gülün ömrü az olur ya,
Hayatta kalabilmek için toprak ister ,su ister.
İşte senin ona olan sevginde burda belli olur.
Avucunu toprak,akan kanı su eylersen o zaman gül, mis kokusundan vermeye devam eder.
Avucundaki diken ve akan kan damlaları seni bitirip tüketsede razısın çünkü seviyorsun.
Kanın her damlası yüreğinden akmaktadır.yürek gülü sevdiği için durmadan kanı göndermeye devam eder.
Ama bu; diken ya.
hain çıkar, kanın bir bölümünü gülün ihtiyacı için saklar,diğer bölümünüde akıtıverir kara topraklara…
Yürek ise kanın bitmesine aldırış etmeden söneceğini bile bile son damlasına kadar dayanıp kanı gönderir güle.
Tek isteği gülün yaşamasıdır.
Ve herşeyden vazgeçip kendini feda eder gülü için…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder