NASIL BAKTIĞINA BAĞLI GÖRDÜĞÜN

NASIL BAKTIĞINA BAĞLI GÖRDÜĞÜN Yanılıp da, yalnızlığa inanma, Bir sâhibin var ki; uzakta sanma, Her baktığın yerde, görünür amma; Nasıl baktığına bağlı gördüğün... Bilir misin nedir, gönül gözyaşı? Her madde zerresi; mânâ sırdaşı, Görmüyorsan eğer, zikreden taşı; Nasıl baktığına bağlı gördüğün... Yaşamaktan bir tad, alamıyorsan; Nefes sevinciyle, dolamıyorsan; Ruhuna bir gıda, bulamıyorsan, Nasıl baktığına bağlı gördüğün... Bir hayat başlar ki; hergün yepyeni, Bırak, dolsun güneş, aç pencereni. Sarmıyorsa eğer, o renkler seni; Nasıl baktığına bağlı gördüğün... Yazdan sonra bahar, kış geldi derken; Zaman, bir sel gibi, akıp giderken; Hâlâ diyorsan ki; "daha çok erken." Nasıl baktığına bağlı gördüğün... O bastığın toprak; bedenin teni, Üstünde tüylenir, yeşil çimeni. Düşündürmüyorsa, bu gerçek seni; Nasıl baktığına bağlı gördüğün... Cengiz Numanoğlu (1991)